Kalinkowicze — miasto w rejonie kalinkowickim obwodu homelskiego Republiki Białoruś.
Informacje przedstawione na stronie Radzima.net: 
Parafia prawosławna, do której należał(a) miasto Kalinkowicze na początku XX w.;
metryki parafii prawosławnej dotyczące urodzeń, małżeństw i zgonów (z podaniem lat, funduszu, inwentarza i archiwum, w którym są przechowywane);
linki do mikrofilmów zapisów kościelnych (urodzenia, chrzciny, małżeństwa, zgony);
Gdzie znajduje się miasto Kalinkowicze
— współrzędne geograficzne miejscowości i położenie miasta Kalinkowicze na starych szczegółowych mapach z początku XX w., na współczesnych mapach, a także na zdjęciach satelitarnych (Google Maps) Przynależność administracyjna miasta Kalinkowicze
— do jakich jednostek administracyjno-terytorialnych należała miejscowość w różnych okresach historycznych:— Imperium Rosyjskie (1870-1910), — Republika Białoruś (stan na 2017 r.); Parafia prawosławna, do której należał(a) miasto Kalinkowicze na początku XX w.;
metryki parafii prawosławnej dotyczące urodzeń, małżeństw i zgonów (z podaniem lat, funduszu, inwentarza i archiwum, w którym są przechowywane);
linki do mikrofilmów zapisów kościelnych (urodzenia, chrzciny, małżeństwa, zgony);
Informacje te są dostępne dla zarejestrowanych użytkowników z planem Premium.
Zostaw wiadomość
Wiadomości:
«.. . Эта церковь находится при дороге напротив двора; построена из деревянных кругляков, старая и ремонта требует, в первую очередь шалевки.. .. В храме алтарь деревянный, резной.. . В этом алтаре образ Иисуса Христа на кресте. Царские врата, резные, старые, маленькие, рядом с которыми образ Избавителя, образ Святого Николая.. . С другой стороны этих царских ворот образ Наисвятейшей Девы Марии». В опись внесены и немногочисленные ценности: позолоченный изнутри кубок, серебряный кубок и позолоченная ложечка. Имелись также медные крест и кадильница, два алтарные окрашенные деревянные креста на подставках, три хоругви, Псалтырь, Требник и другие богослужебные книги. Колокольня стояла на приходском кладбище при церкви, на ней было три небольших колокола.. . ».
Właściwie poszukuje informacji o miejscowości Wużyniec, która należała do Wawrzeckich w XVIII i poczatek XIX wieku, potem przeszła w ręce Oskierkow, byc może mieszkaja tam jeszcze również potomkowie Wawrzeckich. Interesuje mnie również historia miejscowości Wużyniec.
Pozdrawiam Waldemar WawrzeckiOdpowiedź
Witam. Google translate:
Jest znany z pisemnego źródła od XVIII wieku. W 1811 r. Został wyznaczony jako wieś w powiecie Rechitsa w obwodzie mińskim, posiadanie Askerko. W 1879 r. Został wyznaczony wśród wsi parafii kościelnej Aleksichskiego. Według spisu z 1897 r. W pobliżu znajdowała się kaplica, szkoła listów, piekarnia, 2 młyny konne.
Od 8 grudnia 1926 r. Do 10 listopada 1927 r. Centrum Rady Wsi Użineckiej Rejonu Jurowicza w Rechitskim, Sos. W 1930 r. Zorganizowano kolektywne gospodarstwo Krasna Smena, działał wiatrak i kuźnia. Była szkoła podstawowa (w 1935 r. 99 uczniów). Podczas II wojny światowej, w czerwcu 1943 r. , Najeźdźcy spalili wieś i zabili 25 mieszkańców. 68 mieszkańców zmarło na froncie. Według spisu powszechnego z 1959 r. Sklep działał w ramach kołchozu V. I. Czapajewa (centrum - wieś Ogorodniki).
https://orda. of.by/. map/?52. 005264,29. 645765&m=bing/17,3v/13Odpowiedź
Ищу родственников по материнской линии. Дед Змушко Степан Васильевич 20. 01. 1916г. р. , до войны был женат, имел двух дочерей в Белоруссии. Область попала в оккупацию и деда (машинист паровоза) перевели на Север. После войны развелся и жил на Севере с моей бабушкой. Мать деда звали Александра. Имел трех братьев. Помню только дядю Митю, когда дед привозил меня в Белоруссию. Odpowiedź
