ãîðîä Áàðàíîâè÷è
Àäìèíèñòðàòèâíàÿ ïðèíàäëåæíîñòü
Ñîîáùåíèå:
Baranowicze – parafia p.w. Podwyższenia Krzyża Św.
1904-1911 – kaplica archidiecezji mohylewskiej
1904 – Jan Rozwadowski otrzymuje u władz carskich pozwolenie na postawienie kaplicy w swoim majątku Baranowiczach. Pierwsze Msze św. odprawia ks. Antoni GANICZ z Nowej Myszy.
1905 – budowa drewnianej świątyni, w stylu tzw. „rosyjskiego goty-ku”.
1907 – miejscowość Baranowicze skupiona wokół dwu dworców kolejowych ma też odniesienie do dwu okolicznych parafii: Barano-wicze Centralne (parafia Nowa Mysz – ks. A. GANICZ), Baranowicze Poleskie (parafia Darew – ks. Kazimierz WAŃKOWICZ).
1908 – budowa kościoła, (po ukończeniu cerkwi), staje się piorytetem budowlanym miejscowości.
1909 – w miasteczku mieszka ok. 9.000 osób
1911-1917 – parafia w diecezji mohylewskiej
1911 – erygowanie parafii Baranowicze.
1911-1913 – ks. Wincenty FRANCKIEWICZ (p), 1911-1912 – ks. Stefan Wojno (w).
1912 – ludność miasteczka wynosi ok. 30.000 oraz dodatkowo liczny garnizon wojskowy ; natomiast liczba filialnej parafii podawana jest jako 800 kat.
1913-1916 – ks. Stanisław EJSMONT (p).
1915 – (IX) miasto zajmują wojska Niemieckie, poprzedziło to ewa-kuacja wielu osób pochodzenia rosyjskiego, i zniszczenie infrastruktury kolejowej, dokonane przez Rosjan.
1916 – filialna kościół, parafia w dekanacie nowogródzkim, liczy 800 kat.
1916-1917 – wojenne trudności i zatrzymanie budowy świątyni
1917-1925 – w diecezji mińskiej
1919 – ks. Mirski (?)
1919-1920 – Baranowicze zajęte przez Wojsko Polskie, msze św. wojskowe (np. V.1919 - kapelan ks. Lucjan Żołądkowski)
1920-1921 – ks. kapelan JARZNIEWSKI
1921-1922 – ks. Michał MAJEWSKI (a, dz.),
1922 - parafia Baranowicze była siedziba dekanatu
1923-1925 – ks. Lucjan ŻOŁĄDKOWSKI (p), 1922-1926 – ks. Piotr Tatarynowicz (pref.),
1924-1925 - budowa drewnianego kościoła (15 m wysokości)
1925-1939 – w diecezji pińskiej (do II wojny)
1925-1933 – ks. Lucjan ŻOŁĄDKOWSKI (p), 1926-1933 - ks. Stani-sław Karpowicz (pref)
1925 – (18.10) konsekracja kościoła, przez bp. Z. Łozińskiego , p.w. Podwyższenia Św. Krzyża
ok. 1930 – próba zbudowania nowej parafialnej (murowanej) świątyni przy ul. Mickiewicza.
1933-1939 – ks. Jan BORYSIUK (p, dz.), 1933-1934 – ks. Edward Zawadzki (w), 1933-1939 - ks. Stanisław Karpowicz (pref), 1933 - ks. F. Jankowski (pref), 1935-1936 – ks. Franciszek Piwowarski (w), 1935-1936 – ks. Kazimierz Staniewicz (w).
1933 – parafia liczy 4.100 kat., istnieją w mieście 2 parafie.
1934 – zbudowanie nowego drewnianego ogrodzenia wraz z murowaną bramą (z 1933 r.).
1935-1936 – budowa zaplecza parafii (plebania i dom parafialny)
1936 – parafia liczy ok. 8.000 kat.
1939-1945 – w diecezji pińskiej (czas II wojny)
1939-1945 – ks. Jan BORYSIUK (p), 1939-1942 – ks. Stanisław Karpowicz (w)
1939 – (17.09) wkroczenie wojsk sowieckich i początek represji wobec Kościoła rzymsko-katolickiego, m.in. zniszczono dom parafialny i plebanie.
1940 – wywożenie ludności polskiej w głąb ZSRR.
1941 – (26.06) wkroczenie wojsk niemieckich i początkowe odzyskanie swobód religijnych, później jednak represje wobec ludności polskiej.
1942 – (13.07) rozstrzelanie przez Niemców w ok. Baranowicz ludno-ści polskiej; wśród nich: ks. Józef Bartuszek (Zaostrowiecz), ks. Bole-sław Bryczkowski (Krzywoszyn), ks. Tadeusz Grzesiak (Kleck), ks. Alojzy Karamucki (Iwacewicze), ks. Mieczysław Kubik (Nieśwież), ks. Władysław Kimczak (Porzecze), ks. Wincenty Kuraś michalita (Naśkówka), ks. Tomasz Męsior SAC (Nowosady), ks. Alfons Olsz-czuk (Nowa Mysz), ks. Władysław Pawłowski (Lesna), ks. Bolesław Rutkowski (Juszkiewicze), ks. Wincenty Studziński (Swojatycze), ks. Franciszek Uliński (Makijawszczyzna), ks. Władysław Warchapowicz (Hancewicze), ks. Wiktor Wierzbicki (Nowa Mysz).
1943-1944 – w szkole pedagogicznej uczy o. Leon HOROSZKO (wikariusz egzarchy unickiego).
1945-1989 – w diecezji pińskiej (po II wojnie)
1945-1949 – ks. Jan BORYSIUK (p)
1945 – ekspatriacja licznych rodzin katolickich do PRL
1949-1978 – ks. Stanisław ROGOWSKI (p, dz.)
1975 – w szpitalu miejskim umiera ks. Stanisław Szeplewicz, od 1960 r. „podziemny duszpasterz” ok. Baranowicz.
1979-1989 – dojeżdżał ks. Jerzy Rosiak z Pałoneczki
1989-1991 – w obszarze diecezji mińskiej
1989-1991- ks. Antoni HEJ (p)
1989 – początek rejestracji wspólnot religijnych w okolicach Barano-wicz (np. Kroszyn)
1991-2009 – w odrodzonej diecezji pińskiej
1992-1999 - ks. Kazimierz WIELIKOSIELEC OP (p, dz.)
1992 – początek remontów zewnątrz świątyni
2000 -2001– ks. Tadeusz WOŁOS (SCI)
2005 – parafia w dekanacie baranowickim, diecezja pińska.
2009 – parafia dekanalna, w „Baranowicze Zachodnie”
Îòâåòèòü íà ñîîáùåíèå
Âåðíóòüñÿ
