2017-08-31 Krzysztof Jański

Pani Mario, Moja nieżyjąca Mama Irena z.d. Poźniak (ur. 1927) opowiadał, że rezydentem i przyjacielem domu Poźniaków w Krętym Brzegu był "dziadzia Taśmiński". Nie sądzę, że uda się coś jeszcze dziś ustalić, ale przekazuję tę informację, bo może mieć dla Pani znaczenie.

2017-06-18 Maria Taśmińska

Mój pradziadek Marcin Taśmiński syn Jana ur. w 1826r, mieszkaniec wsi Kręty Brzeg kupił ziemię we wsi Zawita w odległości 4 km, pobudował się i zamieszkał tutaj. Jednocześnie z Marcinem do Zawity przeprowadził się jeden z mieszkańców zaścianka – Wincenty Martos, jedyny syn Dominika Martosa syna Franciszka. (Wg rodzinnej legendy Martosowie pochodzili z Hiszpanii, wielu się zrusyfikowało i w Rosji bardzo znani są jako architekci, rzeźbiarze i wojskowi). Tak wiec jeden z Martosów, a dokładnie prawosławny Arcybiskup Atanazy Martos (który studiował przed II wojną w Warszawie) w swojej książce „ Na niwie Chrystusowej” ( w Internecie jest jej elektroniczna wersja) opowiedział o życiu w Zawicie jego dziadka i ojca od momentu pierwszego pojawienia się w niej do naszych czasów.
Posłuchajmy wiec tej interesującej i poetyckiej dla nas opowieści arcybiskupa albowiem w tej okolicy i społeczności żyli Taśmińscy.
"Zawita była uroczyskiem. Wsią ona nie była, ale władze administracyjne tak ją nazywały. Mieszkańców tam żyło niewielu i do tego wszyscy żyli porozrzucani we własnych folwarkach. Bliskich sąsiedzkich relacji nie mieli ale też nie było miedzy nimi wrogości. Wszyscy żyli swoim rodzinnym życiem. Młodzież zbierała się dla rozrywki w świąteczne dni, przygotowywała wieczorki, czasem tańcowała i radowała się. W uroczysku Zawita mój ojciec Wincenty Martos syn Dominika miał swoje gospodarstwo i własnoręcznie postawioną nową siedzibę. Wokół obszernej siedziby postawił zabudowania gospodarcze: stodoły, szopy, chlewy i inne. Wszystko to tworzyło przytulny kąt. Po podwórzu chodziły konie, krowy, biegały owce, psy, koty, świnie, kury, piały koguty. I nie było między nimi draki i sporów. Na noc wszystko to stworzenie dostojnie wędrowało do stajni i chlewa. Nocami biegały wilki i trzeba było zapędzać inwentarz.
Siedziba postawiona była na własnej ziemi, która ciągnęła się szerokim na dwa i pół kilometra pasem. Ozdabiały ją łąki, pastwiska, zagajniki i pojedyncze drzewa, potężne dęby, świerki i dzikie grusze. Były one ostatnimi świadkami ogromnego, nieprzebytego lasu, rosnącego w nieodległym czasie w tym miejscu. Las został częściowo wykarczowany przez właścicieli Gogenłojów i Witginsztejnów, a ziemię sprzedano Mińskiemu Ziemskiemu Bankowi, który z kolei sprzedawał ją włościanom jako ziemie orną. Siedziba mojego ojca znajdowała się przy skrzyżowaniu dwóch głównych dróg: Żydowskiej i Leśnej. Do niej przylegał ogromny Zawitajski las, cześć którego należała do mojego ojca.
Zawitajski las ciągnął się osiem kilometrów i graniczył z malowniczą szosą Nieśwież – Horodziej. Ta szosa biegła około 1 km od naszej siedziby. W dzieciństwie lubiłem wychodzić na tą szosę i nasłuchiwać zgiełku telefonicznych przewodów, liczyć prążkowane, kolumnowe słupy a także patrzeć na przejeżdżające z rzadka pasażerskie powozy, zamiast wielkich karet…. Samochodów wtedy nie było. O nich nikt jeszcze nie słyszał…".
адказаць

2017-06-12 Maria Taśmińska

Wieś rodzinna naszego taty, odwiedziliśmy ją w czerwcu 2016 i maju 2017r. Jest dużo nowych, murowanych już domów i funkcjonuje jeszcze sklep.адказаць

2016-12-26 Раман Войтка

Добры дзень! Шукаю інфармацыю пра маіх прабабулю Чурыла Ганну Казіміраўну і прадзядулю Глобаж Адама Паўлавіча. Менавіта мяне цікавяць беларускія архівы, дзе можна знайсьці хоць якія-небудзь звесткі пра вёску Завітая, гміна Гародзій, павет Нясвіжскі, ваяводства Навагрудскае.адказаць